Dimitrios' World

Το Μακεδονικό ζήτημα συνεχίζει να μας ταλαιπωρεί αλλά μια προσεκτική ανάλυση της παρούσας φάσης του θα μπορούσε να μας οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι βαίνει οριστικά προς λύση. Οι πρόσφατες, πολυσυζητημένες δηλώσεις του προέδρου της ΠΓΔΜ περί ένταξης της χώρας του στο ΝΑΤΟ με την προσωρινή ονομασία Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, πέρα από τακτικός ελιγμός, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως κίνηση πανικού. Από το 2004-2005, η ελληνική κυβέρνηση έχει τονίσει ξεκάθαρα προς κάθε φύσης εταίρους και μη, ότι η ένταξη της γειτονικής χώρας στους κόλπους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ πρέπει να επικυρωθεί από την Βουλή των Ελλήνων και ως εκ τούτου δεν θα πρέπει η ψήφος του Κοινοβουλίου να θεωρηθεί δεδομένη εάν δεν προκύψει ένας έντιμος συμβιβασμός στο θέμα του ονόματος. Η αποδοχή της πρότασης Νίμιτς του Απριλίου 2005 με την ονομασία Republika Μakedonija-Skopje αμετάφραστη (Ρεπούμπλικα Μακεντόνιγια-Σκόπιε σε ελληνική απόδοση) συνιστά, ως βάση για διαπραγμάτευση, μια ξεκάθαρη μετακίνηση προς μια συμβιβ

The mutual expressions of enhanced interest to move ahead with the relations between the European Union and the countries of the wider Black Sea area have grown remarkably over the past two years and in particular over the last six months. This new situation needs to be acted upon. The ongoing developments, which in a way encapsulate a renewed EU commitment to better relations with its Eastern neighbours and the Black Sea region, also had implications on the institutional front. In quick succession, the European Commission issued two relevant Communications: one on 4 December 2006 on Strengthening the European Neighbourhood Policy and another on 11 April 2007 on Black Sea Synergy – A New Regional Cooperation Initiative. Taken together, the two documents spell out the Commission’s priorities toward the Black Sea area. Simultaneously, the Organisation of the Black Sea Economic Cooperation has, since October 2005, repeatedly reaffirmed its intention to enhanced cooperation with the Eur