Dimitrios' World

Παρακολούθησα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και θαυμασμό το τελικό των Μεγάλων Ελλήνων στην τηλεόραση του Σκαϊ στις 18 Μαΐου 2009. Το μορφωτικό και διανοητικό επίπεδο των συμμετεχόντων υψηλότατο και εντυπωσιακό. Παρόλο που επρόκειτο για μία άσκηση επί χαρτού ο ενθουσιασμός και το πάθος από τους παραβρισκόμενους να στηρίξουν με εμμονή την επιλογή τους ήταν διάχυτος και βαθύτατα ειλικρινής. Και διερωτώμαι σε αυτό το σημείο πού είναι αυτό το πάθος στην αντιμετώπιση της μίζερης πραγματικότητα μας; Σκεφτόμουν παρακολουθώντας την εκπομπή ότι αξίζουμε μία καλύτερη μοίρα από την γκρίζα, άοσμη, μπανάλ εποχή μας. Σκεφτόμουν ότι οι δέκα μεγάλοι έλληνες του τελικού, όπως πολλοί άλλοι στην λίστα των υπολοίπων ενενήντα, αποδεικνύουν και αναδεικνύουν ταυτόχρονα τις δυνατότητες μας ως λαός (ατομικά και συλλογικά), να συσπειρωθούμε και να κάνουμε την υπέρβαση.  Το ερώτημα που τίθεται είναι πως η πνευματικότητα που εξέπεμπαν τόσο οι «αληθινοί» πρωταγωνιστές όσο και οι παρουσιαστές της εκπομπής μπορεί τελικά ν

In a recent European Commission on the Implementation of the European Neighbourhood Policy (ENP) in 2008, it is stated that the ENP is “a growing partnership based on mutual interdependence.” This is evermore necessary since 2008 has been a year of crises that have led to gridlock both in the South and the East. The August 2008 war between Russia and Georgia , the Israeli intervention in Gaza in December 2008/January 2009 and the Russia-Ukraine gas crisis of January 2009 coupled with the growing negative impact on growth, trade, and investment of the global financial and economic crisis are all indicative on the frailty of the EU’s neighbourhoods.    On 7 May 2009, the Prague Eastern Partnership Summit took place amidst great expectations from its promoters in an effort to further solidify/strengthen the bonds between the European Union and its member states and their Eastern European Partners (herein