Μεγάλοι Έλληνες
Παρακολούθησα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και θαυμασμό το τελικό των Μεγάλων Ελλήνων στην τηλεόραση του Σκαϊ στις 18 Μαΐου 2009. Το μορφωτικό και διανοητικό επίπεδο των συμμετεχόντων υψηλότατο και εντυπωσιακό. Παρόλο που επρόκειτο για μία άσκηση επί χαρτού ο ενθουσιασμός και το πάθος από τους παραβρισκόμενους να στηρίξουν με εμμονή την επιλογή τους ήταν διάχυτος και βαθύτατα ειλικρινής. Και διερωτώμαι σε αυτό το σημείο πού είναι αυτό το πάθος στην αντιμετώπιση της μίζερης πραγματικότητα μας; Σκεφτόμουν παρακολουθώντας την εκπομπή ότι αξίζουμε μία καλύτερη μοίρα από την γκρίζα, άοσμη, μπανάλ εποχή μας. Σκεφτόμουν ότι οι δέκα μεγάλοι έλληνες του τελικού, όπως πολλοί άλλοι στην λίστα των υπολοίπων ενενήντα, αποδεικνύουν και αναδεικνύουν ταυτόχρονα τις δυνατότητες μας ως λαός (ατομικά και συλλογικά), να συσπειρωθούμε και να κάνουμε την υπέρβαση.
Το ερώτημα που τίθεται είναι πως η πνευματικότητα που εξέπεμπαν τόσο οι «αληθινοί» πρωταγωνιστές όσο και οι παρουσιαστές της εκπομπής μπορεί τελικά να ενθαρρύνει και να κινητοποιήσει τη θετική μας πλευρά – την δημιουργικότητα, την εργατικότητα, την ουσία – ώστε να επέλθει η απαραίτητη ανατροπή και να αφήσουμε την μιζέρια στο λυκόφως της ιστορίας; Αυτή η παθιασμένη και φορτισμένη ανταλλαγή απόψεών και γνώσεων μεταξύ αξιοσέβαστων ελλήνων μπορεί να εκφραστεί και να αναδειχθεί τελικώς και εκτός τηλεόρασης; Ή απλώς την Δευτέρα ζήσαμε ένα παραμύθι που δεν έχει καμία σχέση με την μετριότητα των ελλήνων σήμερα; Την Δευτέρα το βράδυ άρχισα να πιστεύω ξανά στο ελληνικό «φως», αλλά όταν τελείωσε η εκπομπή επανήλθε δριμύτατα το σκοτάδι. Μήπως αυτό που ένιωσα κατά τη διάρκεια της εκπομπής δεν ήταν τίποτα άλλο τελικά παρά μια μοναχική και μοναδική στιγμή αναλαμπής και υπέρβασης; Ελπίζω πως όχι διότι ένας λαός θαμπωμένος μόνο με το παρελθόν του είναι ένας λαός χωρίς μέλλον. Θα ήθελα να πιστεύω ότι οι μεγάλοι έλληνες κρύβονται μέσα μας και περιμένουν να τους ανακαλύψουμε.
Comments